Prądy diadynamiczne- zabieg elektroleczniczy

Prądy diadynamiczne należą do   złożonych prądów zawierających w swym składzie  prąd stały i nałożony na niego prąd sinusoidalny zmienny. Prądy te opisał i nazwał francuski lekarz P. Bernard, stąd czasami nazywane są także prądami Bernarda. Powstają  wyniku prostowania prądu zmiennego sinusoidalnego o częstotliwości 50Hz. Prądy te mają dwie składowe:

• prąd stały – podstawa (basis), o natężeniu 1-3mA
• prąd zmienny – dawka (dosis), o kształcie sinusoidalnym i czasie trwania impulsu 10ms.

Bernard opisał sześć rodzajów prądu, które różnią się częstotliwością i sposobem modulacji:

• prąd MF – jest to jedno połówkowo wyprostowany prąd sinusoidalnie zmienny o częstotliwości 50 Hz, czasie trwania impulsów i przerwy między impulsami ok. 10 ms.
• prąd DF – powstaje w wyniku nałożenia na jedno połówkowo wyprostowany prąd sinusoidalnie zmienny o częstotliwości 50 Hz i drugiego takiego samego, przesuniętego w fazie o 180°. W efekcie tego uzyskuje się prąd impulsowy o częstotliwości 100 Hz i czasie trwania impulsu ok. 10ms.
• prąd CP – prąd ten powstaje w wyniku okresowej zmiany prądów DF i MF, które płyną na przemian w czasie 1s.
• prąd LP – powstaje w wyniku nałożenia na prąd MF analogicznego prądu modulowanego w amplitudzie i przesuniętego w fazie o 180° . Czas trwania całego okresu modulacji wraz z przerwą wynosi ok. 10 s, a przerwy 6s.
• prąd RS – jest to przerywany prąd MF o czasie przepływu prądu i przerwy równym 1s. 
• prąd MM – jest to prąd MF modulowany w amplitudzie. Modulacja ma kształt sinusoidalny, a czas jej trwania oraz przerwy wynosi 10 s.

Poszczególne rodzaje prądów mają różne zastosowanie terapeutyczne, mogą działać przeciwbólowo, pobudzać ukrwienie, poprawiać trofikę tkanki i zmieniać pobudliwość tkanki mięśniowej.